-
1 światły
прил.• блестящий• бодрый• светлый• яркий• ясный* * *książk. światły книжн. просвещённый, прогрессивныйjasny, widny, przest. światły светлый, ясный, яркийczysty, przezroczysty светлый (прозрачный)rel. związany z Wielkanocą рел. светлый (связанный с Пасхой)* * *świat|ły\światłyli 1. уст. светлый, ясный;2. перен. книжн. просвещённый, прогрессивный; \światły umysł светлый ум+2. oświecony, postępowy
* * *1) уст. све́тлый, я́сный2) перен., книжн. просвещённый, прогресси́вныйświatły umysł — све́тлый ум
Syn: -
2 oświecony
oświec|ony\oświeconyeni 1. освещённый;2. книжн. просвещённый, образованный;\oświecony umysł светлый ум; ● absolutyzm \oświecony ист. просвещённый абсолютизм;
jaśnie \oświecony (książę) ваше (его) сиятельство (князь)+1. oświetlony 2. wykształcony, światły
* * *1) освещённый2) книжн. просвещённый, образо́ванныйoświecony umysł — све́тлый ум
•- jaśnie oświeconySyn:
См. также в других словарях:
światły — światłytli, światłytlejszy książk. «odznaczający się rozległością horyzontów myślowych; rozumny, oświecony, postępowy» Światły umysł. Światły człowiek. Światły naród … Słownik języka polskiego
umysł — m IV, D. u, Ms. umyśle; lm M. y 1. «zespół myślowych, poznawczych funkcji mózgu; zdolność myślenia, pojmowania, rozumowania; rozum, intelekt» Błyskotliwy, bystry, twórczy, krytyczny, chłonny umysł. Ciasny, ograniczony, płytki umysł. Zaćmienie… … Słownik języka polskiego
oświecony — imiesł. bierny czas. oświecić (p.) oświecony w użyciu przym. «wykształcony, światły, składający się z ludzi wykształconych» Człowiek, naród oświecony. Umysł oświecony. ∆ hist. Absolutyzm oświecony «forma absolutyzmu europejskiego w drugiej… … Słownik języka polskiego
